Διάβασα το βιβλίο του Ben Okri "Στην Αρκαδία" μεταφρασμένο από τα αγγλικά στα γαλλικά. Το διάβαζα για μέρες, αργά αργά, φράση φράση. Και ήταν σα να έμπαινα στον κόσμο της σκέψης του. Σα να ταξίδευα μαζί με την κινηματογραφική ομάδα του μυθιστορήματος. Το γύρισμα μιας ταινίας με θέμα την συμβολική Αρκαδία αποτελεί το κεντρικό θέμα και το συγγραφικό πρόσχημα. Ταξίδι από την Αγγλία στο Παρίσι, στις Βερσαλλίες και το παλάτι, στα παρακμιακά περίχωρα και στον ιδιωτικό κήπο ενός μηχανοδηγού, στο Λούβρο, όπου στεκόμαστε με θαυμασμό μπροστά στον αινιγματικό πίνακα του Poussin (εικόνα).
Ακολουθούμε την ομάδα, (αφηγητής, σκηνοθέτης, καμεραμαν, φροντιστές κτλ), ακούμε την ιστορία του καθενός και τις σκέψεις τους, ψηλαφίζουμε παλιά και καινούργια τραύματα, μεταφυσικούς προβληματισμούς και φόβους, ψευδαισθήσεις και φιλοδοξίες. Ακούμε αριστοτεχνικούς φιλοσοφικούς μονόλογους, ανιχνεύουμε έργα τέχνης, ταξιδεύουμε, και κινούμαστε ευθύγραμμα στον χώρο, κυκλικά και ελικοειδώς στον χρόνο σαν μέσα στους μπαροκ ελιγμούς μιας μακρινής αδιευκρίνιστης μουσικής που μας διαπερνά σαν ρίγος.
Νοιώθουμε το διεισδυτικό βλέμμα του αφηγητή να διαπερνά τα γεγονότα και τα εξωτερικά φαινόμενα, να μετρά τους σφυγμούς μιας άλλης πραγματικότητας που ξετυλίγεται παράλληλα με την συμβατική ροή των πραγμάτων, να μετρά την θερμοκρασία κάτω από το δέρμα της καθημερινής επιφάνειας.
Παρόλο που είναι τόσο διαφορετικό από τα άλλα έργα του συγγραφέα, υπάρχει μια κοινή αίσθηση, μια γραμμή συνέχειας. Μπορεί να μην είναι δοσμένο με τους όρους ενός παραμυθιού όπως ο Αδηφάγος Δρόμος, να μην αναφέρεται στην Αφρική, ο "μαγικός ρεαλισμός" να μην είναι τόσο έντονος και εμφανής, η ωμή βία της αναπόδραστης καθημερινότητας να μην πληγώνει τόσο έντονα τις λέξεις...ομως καθώς προχωρά η ανάγνωση νοιώθουμε πως ακούμε την ίδια εσωτερική φωνή....
*
"la mort nous rongait, nous dévorait, morceau après morceau, en commençant par notre corps, notre psyché, notre enfance, notre avenir, nos espoirs, le temps..."
"Ο θάνατος μας ροκάνιζε, μας κατασπάραζε, κομμάτι κομμάτι, ξεκινώντας από το σώμα μας, την ψυχή μας, την παιδικότητά μας, το μέλλον μας, τις ελπίδες μας..."
"personne n'était seul. Ils avaient apporté leurs bagages avec eux, leurs vrais bagages et leur bagages psychiques. Ils avaient apporté leurs Fantômes avec eux, leurs peurs, leurs échecs, les problèmes qui avaient hanté leurs pères, les cauchemars qui avaient troublé leurs mères. J'en voyais une foule d'autres invisibles, qui se tordaient dans leurs têtes, qui s'empêtraient dans leurs pieds, qui déformaient leurs sourires, qui écrasaient leurs esprits, qui se pendaient à leurs cous comme des amoureux...."
"Κανένας δεν ήταν μόνος του. Είχαν κουβαλήσει και τις αποσκευές τους μαζί τους, τις υλικές και ψυχικές αποσκεύες. Είχαν φέρει μαζί τους και τα φαντάσματά τους, τους φόβους τους, τις αποτυχίες τους, τα προβλήματα που είχαν στοιχειώσει τους πατεράδες τους, τουε εφιάλτες που είχαν τρομάξει τις μανάδες τους. Διέκρινα μαζί τους ένα πλήθος από άλλους αόρατους, να μπερδεύονται μες στα κεφάλια τους, να μπουρδουκλώνονται στα πόδια τους, να χαλάνε το χαμόγελό τους, να συντίβουν το πνεύμα τους, να κρέμονται στον λαιμό τους σαν τους ερωτευμενους...."
"Nous ne voyageons jamais seuls. Une grande famille de monstres non reconnus nous suit. Et ils ne meurent pas avec nous, ils deviennent une part de nos enfants....
c'est peut-être cela l`échec, transporter avec soi PLUS de fantômes et d'ombres que sa propre psyché ne peut en supporter...."
"Δεν ταξιδεύουμε ποτέ μόνοι. Μια μεγάλη φαμίλια από μη αναγνωρισμένα τέρατα μας ακολουθεί. Και δεν πεθαίνουν μαζί μας αλλά γίνονται μέρος των παιδιών μας....
και ίσως αυτό να ευθύνεται για την αποτυχία μας, το ό,τι κουβαλάμε μαζί μας περισσότερα φαντάσματα και σκιές απ`όσα μπορεί ν`αντέξει η ψυχή μας..."
Εργα του Ben Okri στα γαλλικά
- Starbook, Poche 2008
- Un amour dangereux, Seuil, 2004
- En Arcadie, Bourgois, 2003
- Combat mental, Bourgois, 1999
- Etonner les dieux, Seuil, 1998
- La route de la faim, Robert Laffont, 1993
- Etoiles d’un nouveau couvre-feu, Julliard, 1992
Εξαιρετικές σελίδες εδώ
BIBLIOGRAPHY *
αρθρο *
myspace Ben Okri Ben Okri, En Arcadie, édition C. Bourgois, pqges 304
