Friday, July 3, 2009

Το κυανό χρυσάφι του Fra Angelico



Από τ'ανοιχτό παράθυρο
οι μακρινές φωνές και τ'αεράκι του καλοκαιριού αγγίζουν την κουρτίνα...στον μέσα χώρο, χρόνος μετέωρος σταματημένος, ακίνητες ροές της διάθεσης....διαβάζω φράσεις και κομμάτια από τα Ελεγεία της οξώπετρας του Οδυσσέα Ελύτη

"Να τες τώρα που σιγά σιγά επιστρέφουν οι στεριές

Υπόσταση λαβαίνουν οι άνθρωποι

στην παλιά του θέση ξαναρχινάει ν'αναβοσβύνει ο φάρος

και το σπίτι το κόκκινο αργοπορεμένο στ'ανοιχτά του κάβου στέκει αρόδο μ'αναμμένα φώτα,

Μασουλάνε χόρτο σκοτεινό τα περιβόλια

και θολή θωρείς μες στους αιθέρες να κατεβαίνει μ'ένα δίσκο φρέζιες τρέμουσες

η γυναίκα που την λεν Γαλήνη..."

η μέρα απλώνει χέρι στα σκοτάδια,
η γλυκιά αίσθηση μιας άνωσης με όρους κατακόρυφης κατάδυσης
μια προσφορά που ανθίζεται κι άπτεται αρωματικά στις κόγχες της αφής

"Ολοένα πιο σιμά ολοένα πιο ψηλά, ολοένα οι αχτές απομακρύνονται,

βουνά μεγάλα με βουνά μικρά στην αγκαλιά τους...

και μια παλάμη λιβαδάκι μια παλάμη θάλασσα

...κι ελαφρύς πιότερο ανεβαίνω

περιχυμένος κυανό χρυσάφι από τον Fra Angelico...

θάμβος, που ακούω μωβ και γίνονται όλα ρόδινα

με κατάσαρκα του αιθέρος το ύφασμα

θροώντας...."

κι όπως διαβάζω για το κυανό φρυσάφι του Fra Angelico
ξεκινώ να κλαίω δάκρυα μωβ, άηχα και αβαρή, δίχως πόνο, δίχως έγνοια καμιά,
τυλιγμένος την δροσιά τούτης της κυανής βροχής,
σαν βόμβος απαλός σε μια συχνότητα παρηγορητική
λυτρωτικά θροώντας μέσα στην ρόδινη διάχυση της στιγμής

"...και με το λίγο της ψυχής μου κυανό

η Οξω Πέτρα μεσ'απ΄τη μαυρίλα θ'αρχίσει νάναδύεται...

ώσπου κάποτε, ο βυθός μ'όλο του το πλαγκτόν κατάφωτο

θ'αναστραφεί πάνω από το κεφάλι μου....

....Ιχθείς του αιθέρος

ενώ μακριά στο βάθος θα γυρίζει ακόμα η γη

με μια βάρκα μαύρη κι άδεια χαμένη στα πελάγη της...."

ελάχιστος πια, διηθημένος στα στοιχεία μου,
πλέω στην σκοτεινιά της ύλης μου,

εναιώρημα, ωκεανός περί-κλειστος ο μέσα χώρος
χρυσόνημα κι ομφάλιος λώρος ο οδηγός της ποίησής σου...
αποσπάσματα απο τα Ελεγεία της Οξώπετρας του Ελύτη


ακουστική άνωση μουσικών υδάτωνLa Lontananza_A.Marcelo




No comments:

Post a Comment